วัสดุและโครงสร้างของสายพานราวลิ้น
สายพานราวลิ้นมีส่วนประกอบหลักสองส่วน ส่วนประกอบหนึ่งคือเชือกที่ขึ้นรูปภายในเพื่อรับภาระแรงบิด และอีกส่วนคือสารประกอบพลาสติกที่ใช้สร้างฟันและหุ้มเชือก วัสดุทั้งสองนี้สามารถใช้กับสายพานประเภทต่างๆ การใช้งานสายพานในขั้นสุดท้ายเป็นปัจจัยหลักในการตัดสินใจเลือกวัสดุ
เชือกมักทำจากโพลีเอสเตอร์ ใยแก้ว หรือเคฟลาร์ และส่งกำลังในระบบขับเคลื่อนผ่านสายพาน ลมจะตั้งฉากกับฟันของสายพาน จึงส่งกำลังที่ใช้ไปยังสายพานในลักษณะเชิงเส้น ตัวอย่างทั่วไปของสายพานที่บรรทุกของหนักคือสายพานคดเคี้ยวที่ใช้ในเครื่องยนต์รถยนต์ สายพานที่ใช้ในระบบขับเคลื่อนขนาดเล็ก เช่น ผลิตภัณฑ์ของ York จะไม่แนบสนิทกับภาระของเครื่องยนต์รถยนต์ อย่างไรก็ตามในทั้งสองกรณี การยืดตัว (การยืดตัว) ของสายพานนั้นน้อยมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้งานการส่งขนาดเล็ก เนื่องจากวัสดุสายไฟมีความแข็งแรงมากเมื่อเทียบกับโหลดที่ส่งผ่าน จึงไม่มีแรงตึงของสายพาน โหลดที่สูงเกินไปจะไม่ทำให้เชือกขาด แต่จะทำให้ฟันของสายพานกระโดดหรือ "ร่องฟัน" ข้ามฟันลูกรอก
ฉีดพลาสติกเข้าไปในแม่พิมพ์ที่มีเชือกพันไว้แล้ว ตัดให้ได้รูปทรงฟันที่แม่นยำในแม่พิมพ์ ความยาวสายพานที่แตกต่างกันแต่ละประเภทต้องใช้แม่พิมพ์ที่แตกต่างกัน เนื่องจากจำนวนฟันที่แน่นอนบนสายพานสำเร็จรูปต้องอยู่ในแม่พิมพ์ด้วย เพื่อผลิตสายพานต่อเนื่องสำเร็จรูปที่ไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด "ปลอก" ที่ผลิตโดยแม่พิมพ์มักจะมีความกว้าง 18 ถึง 36 นิ้วและมีจำนวนฟันที่ต้องการ เครื่องมือตัดแบบพิเศษใช้เพื่อตัดปลอกตามความกว้างของสายพานที่ต้องการได้อย่างแม่นยำมาก เมื่อต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดของ FDA มักจะใช้โพลียูรีเทนเพื่อผลิตสายพานสำหรับการแปรรูปอาหาร โพลียูรีเทนยังสามารถทำสีหรือทำให้โปร่งใสหรือเป็นธรรมชาติได้ ซึ่งหมายความว่าไม่น่าจะเห็นอนุภาคใดๆ เมื่อเทียบกับเทปนีโอพรีนสีดำ
